Gariplikleriyle Görgü Kurallarını Sorgulamanıza Neden Olacak Fransız Toplumunun İlginç Alışkanlıkları
Kırmızı ayakkabılarıyla ünlü Kral XIV. Louis neden topuklu ayakkabılardan hoşlanıyordu? Saray personeli neden imparatorun kapısını çalamadı? Fransız toplumunun tuhaf alışkanlıklarını derledik! Haydi okumaya!?
Kaynak:https://www.youtube.com/watch?v=rU-Ed…
1600’lerde Versay’ın saray hayatı çok katı kurallara sahipti. Buna rağmen bazı saray mensupları gizliliği pek önemsemediler.
Saint-Simon Dükü Louis de Rouvroy’un anılarına göre, Prenses d’Harcout tuvalete her geldiğinde ihtiyaçlarını giderirdi. İşi bitirmesi için zaman ve yer onun için önemli değildi.
17. yüzyıl Paris’i tüm Avrupa için modanın merkeziydi.
Topuklu ayakkabılar ata binmeye yardımcı olarak ortaya çıksa da kraliyet ailesinin ortasında moda oldu. Topuklu süvari botları yaygınlaştı ve erkekler daha sık topuklu giymeye başladı. Alt sınıfların gölgesinde kalmak istemeyen soylular, statülerini ve ayrıcalıklarını göstermek için topuklarını kaldırdılar.
Kral XIV. Louis’nin gösterişli topuklu ayakkabılar giymeye başlaması biraz zaman aldı. Hatta en sevdiği tasarımcı Jean Berain’e özel kıyafetlerine yüksek topuklu ayakkabılar eklettirdi.
Louis yüksek topuklu ayakkabıları severdi ve hem erkekler hem de kadınlar onları bir moda ifadesi olarak giymeye başladı. XIV. Louis’in zamanında topuklar beş ila on iki santimetre arasındaydı; Soyluların arzu ettiği saç tokaları, kurdeleler ve her türlü gösterişli süs eşyaları ile süslenmiştir. Soyluluğun gıpta ile bakılan bir sembolü olan yüksek topuklar, Versay Sarayı’nda oldukça tanınır hale geldi. Kırmızı topuklu ayakkabılar açık orta sosyetenin gözdesi oldu. Bunun nedeni muhtemelen kırmızı boyanın değerli olmasıydı. Kırmızı topuklu ayakkabılar estetik ve lüks olarak kabul edildi. Böylece, bu ilaç ayakkabılarını yalnızca belirli soyluların giyebileceğine karar verildi.
Versailles’da yüksek bir rütbeye sahip olmanın yanı sıra özel ayrıcalıklar da getirdi.
On yedinci yüzyılın sonlarına gelindiğinde, hakikatin törensel yatakları tanındığında, soylular yatak odalarına daha sık ziyaretçi kabul etmeye başladılar. Oymalı mobilyalar, ipek perdeler ve dönemin lüks mobilyalarıyla kaplı bu yataklar görülmeye değerdi. Bu başvuru; bir güç sembolü olarak hayati bir amaca hizmet ettiler. Tören yatağı, sahibinin son derece güçlü ve değerli olduğunu gösterdiği için değerli bir statü simgesiydi.
Ayrıcalıklı olabilmek için saray halkının uymak zorunda olduğu kurallar vardı. Soylular, yalnızca soylarının derecesini kanıtlamakla kalmayıp, aynı zamanda katı kıyafet kurallarına da uymakla yükümlüydüler.
Erkeklerin şık ve farklı aktiviteler için giyinmesi beklenirken, kadınlar için durum daha da karmaşıktı. Taşıması zor olan üç modüllü bir elbise giymeleri bekleniyordu. Etekleri ağır, uzun ve üç arşın ya da dört metreye yakındı. Balina kemiğinden yapılmış rahatsız korseler giymek zorunda kaldılar. Giydikleri bu kıyafetlerin yakaları geniş ve oval iken, paçaları da kendine yer bulurdu. Referans vermeleri gerektiğinde bu elbiselerle prova yaparlar ve bu da işlerini zorlaştırırdı.
Kapıyı çalmak büyük bir saygısızlık olarak görülüyordu.
Bir kapıyı yüksek sesle çalmak kabalık sayılırdı ve özellikle kralın kapısını çalmak kabalıktı. Bunu telafi etmek için saray mensupları tırnaklarını uzattı. Yani kapıyı çalmak yerine, yavaşça kaşırlardı. XV. Louis, kendisinin ve yakın ailesinin kapıyı çalmamasına karar verdi.
Mahkeme hayatında oturmak bir ayrıcalıktı ve kimin nerede ve nerede oturacağı tamamen statüye bağlıydı.
Krallar ve kraliçeler çok süslü koltuklara sahipti. Kraliyet kanından prensler ve prensesler kolsuz sandalyelerle yetinmek zorundaydı. Düşeslerin taburelere oturmasına izin verildi. Hükümdarla aynı odada giderek daha fazla insan oturmaya başladıkça, oturma düzeni bir sorun haline geldi ve Fransız saray mensupları arasında tartışmalara neden oldu. Diğer herkes bütün gün oturmadan giderdi.
17. ve 18. yüzyıl Fransa’sında yemek çok önemliydi. Soyluların evlerinde çalışan ve onlar için özel yemek kitapları hazırlayan usta aşçıları vardı. Bu tür uygulamalar, XV. Louis döneminde zirveye ulaştı.
Kral yemeklerini genellikle tek başına yemesine rağmen, saray mensupları Versailles’da çok sayıda akşam yemeği töreni düzenlerdi. Bu gösterişli törenlere üç yüzden fazla kişi katıldı. Diğer zamanlarda büyük gizli Kraliyet ailesi adı verilen bir yemek yeme geleneğinde, soylular taburelere oturur ve kraliyet ailesinin birlikte yemek yemesini izlerdi. Sarayı ziyaret edenler gastronomi çalışmalarını da görme fırsatı buldu. Mahkeme bir keresinde Mozart’ı kraliyet masasına davet etmişti ve Voltaire Versailles’da yemek bile yemişti. Bu insanlara oturmaları için sandalye veriliyor mu? Biz öyle düşünmüyoruz.
